when i was in nam madur

Það var komið myrkur, við höfðum keyrt i marga tima, flestir voru sofandi i trukknum, eg bara gat ekki sofið.

Ég fór að hugsa tilbaka þegar ég var á islandi og allt gekk vel hjá mér, ég hafði unnið hörðum höndum til þess að verða skuldlaus, svo ég gæti ferðast og farið að kenna i cambodiu. Ég man eftir þvi að flestir ráðlögðu mér ekki að fara, þau sögðu að þetta væru h´ættuleg lönd en eg hló alltaf að þvi. Ef eg gæti ekki ferðast vegna ótta þá gæti eg alveg eins buið i kjallara holu og geymt mig þar.

Eg vann á spitala heima og ég átti marga vini og stóra fjölskyldu, ég sagði alltaf við mömmu mina að hafa ékki áhyggjur af mér, ég kynni sko að passa uppá sjálfan mig, bull og vitleysa, ég let gabba mig strax frá upphafi eins og einhver algjör fáviti, hugsa sér að þetta byrjaði allt með þessum tveimur konum sem göbbuðu mig heim til þeirra. Ég vildi að eg gæti snuið til baka, þá hefði eg sagt þeim að hoppa uppi rassgatið á sér og labbað i burtu, ef til vill kikt a macdonalds og fengið mér að éta og kikt svo ut i sólina og slappað af.  Þvilikur draumur miðað við þetta allt saman